Yvonne van Vlerken verkent parcours Ironman

Twee vlechten in de haren, racefiets in de hand. Yvonne van Vlerken meldt zich om 9 uur ’s ochtends monter bij het wandelpad aan de Maas. De ochtendzon verlicht het centrum van Maastricht. De stad vormt op 2 augustus het decor van de eerste Ironmanwedstrijd in Nederland.

Een extreem zware vorm van triatlon, waarbij de atleten 3,8 kilometer zwemmen, 180 kilometer fietsen en 42 kilometer hardlopen. Van Vlerken (36) geldt met haar lange erelijst als een van de topfavorieten. Ze gebruikt de zonnige lentedag in Maastricht om het parcours alvast te verkennen.

Zon in je bakkes

De dag is voor Van Vlerken zelfs al eerder begonnen. Om 7 uur tuurde zij de Maas al af om een indruk te krijgen van de zonsopgang. Ook de wedstrijd begint straks bij het krieken van de dag. “Die zon wil je tijdens de wedstrijd niet hele tijd in je bakkes hebben”, zegt de atlete uit Krimpen aan de Lek, die tegenwoordig woont en traint in Oostenrijk. “Daar kan je dan je materiaal op aanpassen, door te zwemmen met een speciaal brilletje bijvoorbeeld.”

Van Vlerken is onder de indruk van het parcours bij haar minst favoriete onderdeel, het zwemmen. “Van de 200 wedstrijden die ik al heb gedaan, is dit het allerleukste parcours. Je hebt bruggen hier waar je onderdoor moet zwemmen. Meestal is het vrij saai, zwem je in de open zee. Behalve een vis, of een barracuda of een dolfijn kom je dan niet zoveel tegen.”

Fotografisch geheugen

Een busje staat klaar om Yvonne van Vlerken over een deel van het loopparcours te leiden, straks het afsluitende onderdeel van de machtig zware triatlon. Ze wil met eigen ogen zien hoe heuvelachtig het traject is, wat de ondergrond is waarop ze moet gaan lopen. Dat de wedstrijd nog ruim drie maanden op zich laat wachten, deert haar niet. “Ik ben gezegend met een fotografisch geheugen. Dus ik doe een knopje aan in mijn hoofd en sla alles op.”

De hoop van Yvonne van Vlerken is dat zij bij aanvang van het hardlopen al een gat heeft geslagen met de concurrentie. Het fietsen is haar specialiteit. Op die discipline weet zij de opgelopen achterstand van het zwemmen doorgaans goed te maken. De route leidt haar voor een groot deel over Amstel Gold-parcours.

Cauberg

Uiteraard ontbreekt de Cauberg niet. Van Vlerken heeft de Valkenburgse kuitenbijter nog nooit bedwongen. Als ze met het busje omhoog rijdt, kijkt ze wat verontrust naar een amateur, die zich zwoegend en ploeterend een weg baant naar de top. Maar als ze even later zelf op de pedalen heeft gestaan, lacht ze breeduit. “Veel makkelijker dan ik had gedacht. Ik ben zo boven! Ik woon in Oostenrijk, dan is dit een puist.”

Het maakt dat Yvonne van Vlerken vol vertrouwen toewerkt naar de eerste editie van de Iron Man Maastricht-Limburg. Zo’n thuiswedstrijd is weliswaar speciaal, het is zeker niet haar enige loodzware wedstrijd dit jaar. “Ik doe er heel veel. Maar ik herstel snel. Hoe langer je het doet, hoe beter je herstelt. Ik ben ook nooit geblesseerd.” Bovendien pakt Van Vlerken met 11 uur slapen per dag veel rust. “Ik ben extreem actief, maar ook extreem lui.” Dus verspilt ze geen energie aan sociale verplichtingen, zoals verjaardagen. “Daar heb ik een ontzettende bloedhekel aan, verjaardagen.”