Barcelona is 'toeristenmoe'

• 

  Jessica van Spengen

  Correspondent Spanje en Portugal

Met een plof valt het stuk inktvis op haar plank. De visverkoopster snijdt er keurige ringetjes van, calamares. Ondertussen probeert een jongen in korte broek en zonnebril in het haar de scène zo goed mogelijk op de foto te krijgen. De vrouw kijkt geërgerd op. “Dat bedoel ik nou”, zegt ze. “Zo gaat het hier de hele dag. En ze kopen niks bij me. Een gamba neem je niet mee in je koffer.”

De markt La Boqueria. Op een doordeweekse dag kun je er bijna niet lopen zonder tegen iemand op te botsen. Overal staan mensen foto’s te maken. Of houden halt bij een dame die de typische Spaanse ham, de Jámon Ibérico, staat te snijden. Vroeger zag je hier vooral mensen hun boodschappen doen. Nu is het bijna een levend museum geworden.

Barcelona barst uit zijn voegen en dat zie je ook op de Rambla, de boulevard in de stad die loopt richting zee. Engels, Duits en Frans hoor je hier. Spaans en Catalaans wordt er al nauwelijks meer gesproken want 80 procent van de mensen die hier loopt komt uit het buitenland.

Sinds de stad een zandstrand aanlegde en er in 1992 de Olympische Spelen werden gehouden, verdriedubbelde het aantal bezoekers. Het is een stad met 1,6 miljoen inwoners en inmiddels zo’n 7,5 miljoen bezoekers per jaar.

“Ze plassen op straat, houden feestjes, vechtpartijen. Soms rennen ze naakt de straat op!” Eén van de bewoonsters van de oude visserswijk Barceloneta, waar vanavond opnieuw met de gemeente wordt gesproken over het probleem. In de wijk die grenst aan het strand waren vorig jaar grote anti-toeristenprotesten. Toch zijn ze hier niet tegen bezoekers, als ze zich maar zouden gedragen.

Steeds meer mensen in de wijk zijn de overlast zat en vertrekken. En het probleem wordt alleen maar groter, want de appartementen worden opgekocht en vervolgens alleen nog maar verhuurd aan toeristen.

De speculatie met panden moet nu stoppen, vindt Ada Colau. Ze hoopt in mei met haar nieuwe partij Verenigd Barcelona de verkiezingen te winnen en het te schoppen tot burgemeester van de stad. Het eerste wat ze zal doen is de aanvragen voor een vergunning voor toeristenaccomodaties bevriezen. En in kaart brengen hoeveel hotels en pensions er nu zijn in Barcelona. Er moet een toeristenplan komen, vindt ze, want op deze manier gaat het de verkeerde kant op.

Er is al meer controle in de wijk. De politie maakt dagelijks een ronde, belt huis voor huis aan, om te controleren of er toeristen verblijven.

Als de avond valt, wordt het probleem zichtbaarder. In de kroegjes zitten vooral toeristen. En ook op het strand verzamelen zich groepen jongeren. Er wordt hard gepraat en gelachen. Twee jongens spelen gitaar, anderen zingen luidkeels mee. In het zand liggen lege flessen, waar sterke drank in zat. “Ze moeten niet zo zeuren, ze hoeven niet in Barcelona te wonen!” zegt een Turks meisje. Haar ogen draaien al een beetje. Een jongen naast haar, ook Turks, lacht het probleem van de bewoners een beetje weg. “Zij zijn toch ook jong geweest?”

Hij kan niet beloven dat ze rustig hun bed zullen opzoeken vanavond. Ze zijn tenslotte op vakantie.