'Wij zijn van oorsprong niet bang'

• 

  Marc-Robin Visscher

  Verslaggever

"Ik ben me kapot geschrokken", zegt waarnemend hoofdredacteur Ronald Ockhuysen van Het Parool: "Dit raakt iedereen in Nederland en dus ook iedere journalist. We zijn hier in deze prachtige maatschappij gewend om te doen wat we willen en te kunnen zeggen wat we willen. Soms vliegen we uit de bocht en dat mag ook. Nu zijn we er op gewezen dat het dodelijk kan zijn om je mening te uiten."

Het is al vroeg druk op de redactie van Het Parool. De krant 'zakt' om half twaalf, dus de redacteuren hebben nog een paar uur om het laatste nieuws over de gebeurtenissen in Frankrijk te verwerken. Negen pagina's zijn er gereserveerd voor berichtgeving over de aanslag op Charlie Hebdo. "De laatste keer dat we zoveel pagina's aan een onderwerp besteedden, was na de aanslag op de Twin Towers in New York", zegt Frenk der Nederlanden van de buitenlandredactie: "We gaan bijvoorbeeld een dubbele pagina maken met een heleboel cartoons".

Aangepaste column

Dan is er ook nog een speciale bijdrage van Theodor Holman, die in Het Parool vaak schrijft over moslimextremisme. "We hebben hem gevraagd een aangepaste column te schrijven omdat hij als vriend van Theo van Gogh daar zo bij betrokken is", vertelt Ronald Ockhuysen: "Het Parool is een krant die van oorsprong niet bang is. Als krant met een verzetsverleden willen wij vandaag iets extra's doen."

Theodor Holman heeft zojuist zijn column gemaild, dit is een fragment daar uit:

"Het is allemaal waar wat wordt gezegd: het is een aanslag op de vrijheid van meningsuiting, een aanslag op de cultuur, een aanslag op de rechtsstaat. Het is eveneens een aanslag op u, Nederlander, Amsterdammer. Gisteren is er namelijk een aanslag gepleegd op uw recht van spreken. Op uw cultuur. En op uw rechtsstaat.

Wanneer het vrije woord de mond wordt gesnoerd, blijven er alleen nog maar valse woorden over.

Wil je daar iets aan doen, dan heb je moed nodig.

Hoe moet ik moedig zijn? Wanneer gaat moed over in het offer dat je bereid bent te brengen? Wanneer gaat moed over in naïviteit die tot de dood kan leiden?

Charlie Hebdo is onthoofd.

Net als ik hadden de vermoorde redacteuren een vrouw, kinderen, kleinkinderen.

Wie had ooit gedacht dat humor een reden kon zijn om mensen te vermoorden?

Waar ben ik eigenlijk het bangst voor?

Misschien wel voor de overgave. Misschien wel voor het besef dat ik - wij - verloren hadden.

We zijn in oorlog, maar ik wil er niet aan.

Ik voel mij machteloos. Als er iets is, zoals een profeet, die je niet mag bespotten, niet kritisch mag bestuderen, op geen enkele manier mag afbeelden, dan blijf je machteloos.

Tenzij...

Wat wil en wat kan ik doen? Ik hoor graag de stem van mijn kleinzoon en ik wil niet dood.

En ik werk bij Het Parool. Daar ben ik trots op."