Val Ammann roept vragen op over veiligheid
De smak die Simon Ammann maakte na zijn landing in Bischofshofen op de slotdag van de Vierschansentoernee heeft tot vele reacties geleid. En in de meeste gevallen betreft het kritiek op de bindingen die de Zwitser gebruikt.
"De bindingen zijn ontworpen voor de vluchtfase, niet voor de landing", aldus Jens Weissflog, de drievoudig olympisch kampioen en tweevoudig winnaar van de Vierschansentoernee die tegenwoordig als analyticus voor de Duitse tv werkt.
Weissflog trekt een vergelijking met zijn periode als schansspringer, eind jaren tachtig, begin jaren negentig. "In mijn tijd was de band tussen ski en hiel aanzienlijk langer. Bij mij tot vijftien centimeter. Daardoor kon de hiel bij de landing verder omhoog en de knie verder gebogen worden. Dat gaf een grotere stabiliteit."
"Tegenwoordig bedraagt de afstand tussen ski en hiel nog maar twee centimeter. Dat heeft als voordeel dat de atleet de ski's in de lucht beter onder controle kan houden. Maar als er bij de landing ook maar iets misgaat, kan dat een zware val tot gevolg hebben."
Ammann ging zelf experimenteren
De ironie wil dat Simon Ammann zelf is gaan experimenteren met zijn binding. Tijdens de Spelen van Vancouver ontstond er zelfs een relletje omdat de Zwitser vals spel zou spelen door met afwijkend materiaal te werken. Een gekromde staaf achter de schoen zou meer draagvlak opleveren in de vluchtfase.
Tot opluchting van Ammann bleek er geen regel te bestaan die zijn uitvinding kon verhinderen. Vervolgens won hij goud op zowel de grote als de kleine schans. Inmiddels springt het gros van de skispringers met een vergelijkbare binding.
Extreem materiaal
De val van Ammann in Bischofshofen doet de experts openlijk twijfelen aan de veiligheid van de uitvinding. Jens Weissflog staat niet alleen in zijn kritiek. Ook Werner Schuster, de Oostenrijkse bondscoach van Duitsland, kent geen twijfels. "Het is duidelijk dat de val ook met de binding te maken heeft. Het is extreem materiaal."
Martin Schmitt, viervoudig wereldkampioen en winnaar van olympisch teamgoud in 2002, sluit zich bij die woorden aan. "De binding is niet in de eerste plaats op een goede landing gericht", aldus de Duits sportman van het jaar in 1999. "In Bischofshofen was het vooral bij de tweede sprong glad. Dan glijdt de ski sneller weg en lig je ook eerder."
Ammann, die in zowel 2002 als 2010 twee gouden olympische medailles veroverde, was overigens niet de enige die hard onderuit ging in Bischofshofen. De Amerikaan Nick Fairall viel een dag eerder op een vergelijkbare manier. Hij ligt met ernstig rugletsel in het ziekenhuis.
