'Urenlang beschoten door de politie'

• Marc Bessems

  Correspondent Latijns-Amerika

In Mexico gaan nog wekelijks duizenden mensen de straat op om helderheid te eisen over het lot van 43 vermiste studenten. Die verdwenen eind september na een bloedige aanval van corrupte agenten. De zaak is zelfs voor Mexicaanse begrippen uitzonderlijk en maakt heel wat los.

"Ik had een van de 43 kunnen zijn", zegt Carlos. "Die nacht hadden we allemaal om kunnen komen. Maar ik heb het overleefd."

Carlos Martínez Rendón is 19 jaar oud en student aan de lerarenopleiding van Ayotzinapa. De school is een bolwerk van activisme. Om de haverklap trekken de studenten erop uit om te demonstreren, wegen te blokkeren of actie te voeren.

Ook op 26 september. Carlos en zijn medestudenten blokkeren in de stad Iguala een tolweg. Om een uur of acht ‘s avonds, het is al donker, verzamelen ze zich in het centrum van de stad. Een konvooi van drie bussen rijdt door Iguala.

"Er staat politie op de weg en we stoppen. De agenten richten hun wapens op ons maar daarvan schrikken we niet echt. Dat is vrij normaal hier in Mexico", zegt Carlos. "Ineens beginnen ze te schieten. Af en toe klinken schoten in de lucht. We besluiten meteen te vertrekken, maar ze rijden ons achterna, schietend. Niemand kent de weg goed in de stad en we verliezen een van de drie bussen uit het oog."

Vlak voor de oprit van de snelweg worden ze klemgereden. "De studenten proberen weg te rennen en zitten als ratten in de val."

Carlos en zijn vrienden stappen uit en proberen gezamenlijk de politieauto te verplaatsen. "Aldo staat naast me. Ineens beginnen ze te schieten, een seconde of tien. Ik duik weg en zie hem vallen. Ze hebben een kogel dwars door zijn hoofd geschoten. Even sta ik als verlamd, te kijken naar Aldo’s lichaam. Dan begint het opnieuw en zoeken we dekking achter een bus. Van alle kanten schieten de agenten nu op ons."

'Nooit meer teruggezien'

"We zijn ongewapend, niet schieten", hoor je de studenten roepen op een van de filmpjes die gemaakt zijn tijdens de schietpartij. De jongens bellen een ambulance en uiteindelijk komt er een. Even lijkt het rustig. Het is 22.00 uur; de schietpartij heeft zo’n 40 minuten geduurd. De derde bus arriveert en wordt door de agenten doorgelaten. "We dachten dat het ergste voorbij was", zegt Carlos.

Maar dan begint het schieten opnieuw. Een kwartier lang nemen agenten de derde bus onder vuur. "Daarna haalden ze onze vrienden uit de bus, een stuk of twintig. We konden niets doen om ze te helpen. Maar ik kon alles zien. Ze werden geslagen en moesten op de grond gaan liggen. De agenten voerden ze af in politiewagens. We hebben ze nooit meer teruggezien."