Anne (21): Soms vergeet ik dat ik hiv heb
Door redacteur Mirjam van Elburg
In Nederland zijn zo'n 13.000 mensen die weten dat ze besmet zijn met hiv. Een van hen is Anne (21) uit Limburg. Anne was net 16 toen ze te horen kreeg dat ze hiv had. Samen met haar eerste vriendje deed ze een soa-test bij de GGD, waaruit bleek dat ze allebei besmet waren. We spreken Anne nu, vijf jaar later.
Hoe reageerde je toen je te horen kreeg dat je hiv had? Ik wist nog heel weinig van hiv en aids. Mijn eerste reactie was: ga ik snel dood? Word ik meteen ziek of duurt dat nog even? Hoe moet het verder met mijn leven? Zal ik zelf nog kinderen kunnen krijgen? Gelukkig kon ik terecht bij een specialist op het gebied van hiv. Hij heeft mijn bloed en mijn gezondheid gecontroleerd om te kijken hoe ik eraan toe was. De arts kon mij geruststellen: ik zou niet doodgaan, maar ik moest wel een half jaar zware medicijnen slikken om het virus te onderdrukken. Ik slikte acht pillen op een dag en ik had veel last van bijwerkingen. Ik was vaak moe, duizelig en misselijk. Bijna niemand, behalve mijn naaste familie, wist dat ik hiv had. Mijn vriend, door wie ik het virus had opgelopen, en ik konden elkaar steunen in de moeilijke momenten. We zaten ten slotte in hetzelfde schuitje. Toch ging de relatie na 2,5 jaar uit.
Hoe ziet je leven er nu, vijf jaar later, uit? Heel goed, gelukkig. Ik heb een zware tijd gehad, maar ik heb mijn leven weer op de rit. Ik kan nu zonder medicijnen leven, want uit onderzoeken blijkt dat mijn afweer nog superhoog is. Gelukkig heb ik iemand ontmoet die heel goed kan omgaan met het feit dat ik hiv heb. De vonk sloeg over en we kregen een relatie. Sindsdien durf ik ook steeds opener te worden over mijn hiv. We zijn getrouwd en we hebben een kindje. Soms vergeet ik dat ik hiv heb. Het is er, maar het is niet alles bepalend. Ik heb er uiteindelijk iets positiefs mee gedaan, want ik geef nu seksuele voorlichting aan scholieren via de GGD. Als ik aan het eind mijn persoonlijke verhaal vertel, zijn ze muisstil. Ze reageren meestal heel respectvol.
Wat is het belangrijkste dat je wilt uitdragen? Ik wil jongeren allereerst waarschuwen. Ik heb zelf een stomme fout gemaakt in mijn puberteit, maar ik hoop dat ik anderen ertoe kan bewegen goede keuzes maken. Verder vind ik het belangrijk dat jongeren zich realiseren dat iemand met hiv niet anders is dan iemand zonder hiv. Er zijn nog steeds mensen die denken dat je besmet kunt raken als je uit het glas van een ander drinkt. Ik wil vooral benadrukken dat je gewoon kunt omgaan met iemand die hiv heeft.
Heb je zelf te maken gehad met negatieve reacties in je omgeving? Ja, hoewel gelukkig veel mensen ook heel goed reageren. Maar de mensen die mij veroordeelden of mijn verhaal rondbazuinden omdat ze dat interessant vonden, spreek ik niet meer. Ik wil niet worden afgerekend op iets waar ik niets aan kan doen.
Is Dance4Life een goede manier om jongeren bewust te laten worden van de aids-problematiek? Ja, zeker. Jongeren zijn een moeilijk te bereiken doelgroep, maar met muziek, dansen en bekende artiesten kom je dichterbij. Jongeren hebben zin om mee te doen en dan blijkt dat je niet moeilijk hoeft te doen om over een onderwerp als hiv en aids te praten. Ik heb meegedaan aan een van de tourteams van Dance4Life die langs scholen zijn gegaan en ik heb daar veel enthousiaste jongeren ontmoet. Ik verwacht dat het een geweldige avond wordt in Ahoy.
Hoe zie je jouw toekomst? Mijn toekomst ziet er nu goed uit. Ik gebruik geen medicijnen en ik voel me fysiek goed. Misschien word ik wel 80 of 100.