Pasha Jansen en vader Gert Jansen
NOS Nieuws

'Wij hadden ook in die kisten kunnen liggen'

  • Jeroen Wielaert

    Verslaggever

  • Jeroen Wielaert

    Verslaggever

Thuis in Sluiskil, in Zeeuws-Vlaanderen, heeft Gert Jansen de transporten met de slachtoffers en de vrachtwagens met de wrakstukken van de MH17 zien aankomen. Steeds weer werd hij geconfronteerd met de ramp waar hij samen met zijn vrouw Pudji en zoon Pasha aan ontsnapte.

Meer dan eens heeft hij gedacht: "Wij hadden ook in die kisten kunnen liggen."

Twee dagen is hij ondersteboven geweest van wat minister Timmermans vertelde over de inzittenden die nog even moeten hebben geleefd. "Ik heb het daar heel moeilijk mee", zegt de 57-jarige heftruckchauffeur. En dan na een stilte: "Het is heel vreemd."

Schuldgevoel

Jansen is heel blij om samen thuis te zijn bij de kerstboom. Het heeft veel meer betekenis gekregen, net als tijdens de vakantie in Jakarta waar de volle omvang van de ramp tot hen doordrong. "Het is allemaal heel dubbel", overpeinst Jansen. "Je bent heel gelukkig, maar eigenlijk kun je niet gelukkig zijn."

Knagend is het schuldgevoel jegens de nabestaanden van hen die omkwamen. Maar dat andere besef is ook gekomen: "Je kijkt anders tegen het leven aan. Je gaat bewuster leven".

Overboeking

Op 17 juli vertrokken ze om 07.00 uur uit Sluiskil. Jansens tweelingbroer Bert bracht hen naar Schiphol. Drie uur later sloten ze aan in de lange rijen.

In Jakarta zouden ze de 42ste verjaardag van Pudji vieren. Normaal vlogen ze met een andere maatschappij, maar Malaysia Airlines stond meer kilo's bagage toe. Alles klopte. Er was alleen iets met de blauwe fiets van de man voor hen bij de balie. Het inchecken van dat rijwiel vergde veel tijd.

Eenmaal aan de beurt kreeg Jansen het verzoek in te stemmen met een overboeking. In eerste instantie had hij daar helemaal geen behoefte aan, maar na enig aandringen stemde hij toch in. Het was nog drie uur extra wachten op Schiphol. Rond de tijd dat ze opstegen, kwam de MH17 in stukken naar beneden.

Aan de dood ontsnapt

In de verwarrende, angstige uren daarna kon broer Bert ongeruste familieleden en de buurvrouw vertellen dat Gert, Pudji en Pasha (13) niet waren verongelukt. Op dat moment waren de drie reizigers zich nog van niets bewust. Totdat er in het vliegtuig iets verscheen op de informatieschermen: crash van een toestel uit Amsterdam, boven Oekraïne.

Gert Jansen wendde zich tot een stewardess. Die vlucht, was het de MH17?

Na het antwoord nam hij Pudji en Pasha apart en vertelde het daarna aan twee andere passagiers die waren omgeboekt. Zo vlogen ze verder, veilig. En diep getroffen door de ramp met het vliegtuig waar ze in hadden moeten zitten. Ze waren aan de dood ontsnapt, maar hun leven werd niet lichter.

In Jakarta kreeg Pasha zware huilbuien. Pudji, een diepgelovige moslima, meende dat het een gift was. Met zijn drieën zochten ze de stilte op, om het samen te verwerken en nog iets van het verblijf in Indonesië te maken.

Pasha zag aanvankelijk vreselijk op tegen de reeds geboekte terugvlucht, maar ze moesten toch weer het vliegtuig in. Toen hebben ze hand in hand gezeten.

Nasleep

In de maanden erna hebben ze de volle omvang van de nasleep meegemaakt: de transporten, de herdenkingen, de onderzoeken. Die blauwe fiets tussen de wrakstukken.

Gert Jansen is twee maanden ziek thuis geweest. Pudji is geblokkeerd en wil er niet meer over praten. Pasha gaat naar school, staat sterk in het doel van zijn voetbalteam. Hij heeft erover nagedacht, gepraat en het afgesloten, voor zover dat mogelijk is.

Hij zegt: "Als je erover blijft nadenken, blijft ook dat gevoel van schuld. Dan kun je niet van het leven genieten en dat moet je wel doen met die nieuwe kans."

Deel artikel:

Advertentie via Ster.nl