Wat kunnen de MH17-wrakstukken ons vertellen?

Nu de wrakstukken van MH17 in Nederland zijn aangekomen, wordt er snel gestart met de reconstructie van het vliegtuig. Zo'n reconstructie vindt alleen plaats als de informatie uit de zwarte dozen geen uitsluitsel geeft over een mogelijke oorzaak.

Ieder vliegtuigonderdeel heeft een uniek nummer. Dat helpt bij de reconstructie. Het is een kostbare en tijdrovende klus. "Ik vermoed dat het onderzoek zich zal richten op het voorste gedeelte van de romp, de reconstructie daarvan", zegt Joris Melkert, docent Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek aan de TU Delft.

"Als je daar de belangrijkste delen van vindt, dan doet het niet ter zake of je ergens nog een boutje of een schroefje in de staart mist."

De onderzoeksraad spreekt in het voorlopige rapport van 'structurele schade aan het toestel veroorzaakt door een groot aantal objecten dat met hoge snelheid het toestel heeft doorboord'.

Melkert is met name geïnteresseerd in het voorste deel van de romp. "Daar zijn al die inslagen gevonden. Hoe is dat gekomen? Misschien is een baan te achterhalen. Zijn de deeltjes van onderen gekomen, of van boven, van opzij. Daar kun je misschien iets van zeggen, een meest waarschijnlijk scenario schetsen."

Er wordt daarnaast ook een simulatie met 3D-computers gemaakt. Het duurt nog maanden voordat deze ingewikkelde puzzel in elkaar is gelegd.

Lockerbie

Het PanAm-toestel dat in Lockerbie crashte in 1988 is ook opnieuw in elkaar gezet. "Dat was een ramp waarbij er een koffer aan boord ontplofte, dat kan je ook goed zien aan het gereconstrueerde toestel. Je ziet waar de koffer heeft gelegen."

De onderzoekers konden op die manier zelfs achterhalen waar de dader in het vliegtuig had gezeten, en wie hij was.

Ook het vliegtuig van TWA dat in 1996 vlak na de start in New York in zee stortte, is gereconstrueerd. De oorzaak was geen raket of bom maar het bleek kortsluiting in de brandstoftank.