Nabestaande Gita Wiegel sprak tijdens de herdenking
NOS Nieuws

Emotionele herdenking geeft nabestaanden steun

  • Marcia Ottevanger

    Redacteur

  • Marcia Ottevanger

    Redacteur

"Mijn lieve broer, onze mooie dochter, my soulmate." Bij het voorlezen van de namen van alle slachtoffers vertellen de nabestaanden in een paar woorden wat hun band met de 298 overledenen was. Het is een emotioneel moment tijdens de herdenking van rampvlucht MH17 in Amsterdam. Sommigen zijn opeens heel sterk en dragen met vaste stem voor, anderen worden gesteund door een familielid.

Het woord steun is belangrijk tijdens de herdenkingsbijeenkomst. Steun bij familie en vrienden, maar ook bij andere nabestaanden. Ook ceremoniemeester Maartje van Weegen spreekt erover. Ze was bij de besloten bijeenkomsten in Nieuwegein, vertelt ze, waar nabestaanden bij elkaar steun konden zoeken. Maar ook daarbuiten, in het hele land, leeft iedereen mee en is er steun, zegt Van Weegen.

"Helaas is hun droomreis te vroeg geëindigd", zegt Suze Ann Bakker

Veel nabestaanden ontvingen kaarten van allerlei bekenden en onbekenden als steunbetuiging. Zoals Suze Ann Bakker die haar ouders verloor. In een toespraak over haar ouders vertelt ze hoe dankbaar en ontroerd ze is door dit medeleven. En de 13-jarige Gita Wiegel, die haar moeder verloor. Zij vertelt dapper hoeveel steun ze heeft gehad van de mensen om haar heen. "Jullie zijn supermensen!"

Het is een toespraak waarbij ook koning Willem-Alexander en koningin Máxima het te kwaad lijken te krijgen. Het koningspaar zit in de cirkel van aanwezigen, tussen alle nabestaanden in. Het is een ongebruikelijke opzet, waarvoor is gekozen om te laten zien dat het om de nabestaanden en hun dierbaren gaat.

In het midden staan bloemen en 298 kaarsen, voor ieder slachtoffer een. Vlak voordat de bijeenkomst begint, nemen veel mensen de kans om het monument te bekijken en er foto's van te maken. In de zaal zijn oma's en opa's, ouders en kinderen, neven en nichten, vrienden. Ze steunen elkaar met een hand op de knie, een arm om de schouder.

Jullie zijn supermensen!

Nabestaande Gita Wiegel
  • ANP
    Nabestaanden lezen de namen van de slachtoffers voor
  • ANP
    Nabestaande Paul Marckelbach draagt een gedicht voor

Als alle slachtoffers genoemd zijn en op grote schermen zijn verschenen, worden de aanwezigen volledig omringd door de namen. Maartje van Weegen vertelt hoe belangrijk de nabestaanden het vonden dat iedere naam werd uitgesproken. Het is een manier om hen te eren en te zorgen dat ze niet worden vergeten.

De namen verdwijnen en maken plaats voor foto's, veel foto's. Op de schermen verschijnen vrolijke mensen. Mensen vol levenslust die lachend de camera inkijken. Het is een zwaar emotioneel moment voor de hele zaal. Maar ook dit is een manier om hen niet te vergeten. "Ondanks dat we ze verschrikkelijk missen, zijn we dankbaar voor wat we nog wel hebben: elkaar en de herinneringen", zegt Suze Ann Bakker. "Dat de zon weer door de wolken heen mag breken."

Op grote schermen zijn foto's van de overledenen te zien

Deel artikel:

Advertentie via Ster.nl