In Piraeus ziet Afellay de zon weer
Na jaren van pijn, teleurstellingen en vooral onzekerheid is de zon weer gaan schijnen in het leven van Ibrahim Afellay. In de Griekse competitie probeert de international bij Olympiakos de donkere periode achter zich te laten. Het gaat eindelijk weer over voetbal, het spelletje dat de liefhebber zo graag beoefent.
Een tunnel waar maar geen einde aan kwam. Een lijdensweg. Een martelgang. Je kunt het omschrijven zoals je wilt. Feit is dat Afellay met weinig plezier terugkijkt op de afgelopen drie seizoenen, waarin zijn carrière als gevolg van een reeks zware blessures en onjuiste diagnoses op het spel stond.
Daardoor raakte de international steeds verder uit het zicht. Uit het zicht van de voetbalfans, de clubs en ook uit het zicht van de bondscoaches Louis van Gaal en Guus Hiddink. Maar met zijn optredens in Piraeus, de Griekse havenstad nabij Athene waar Olympiakos zijn thuisbasis heeft, heeft Afellay zichzelf de voorbije weken weer in de schijnwerpers gespeeld.
Het verhaal is bekend. Nadat hij was uitgegroeid tot een van de beste spelers van de eredivisie en was uitgeleerd bij PSV, maakte Afellay in 2011 de overstap naar FC Barcelona. Een droomtransfer en een stap van jewelste. Toch verging het Afellay behoorlijk goed in Camp Nou tijdens zijn eerste maanden.
"Heb heel erg diep gezeten"
Tot het noodlot toesloeg en hij in september van 2011 geblesseerd raakte. Een roerige tijd brak aan en ruim drie jaar later blikt Afellay, die inmiddels 28 jaar oud is, uitgebreid terug op de moeilijke periode. "Je ligt weken in bed en dan denk je na. Dan gaan dingen aan je knagen: kom ik nog terug? Je gaat je dingen afvragen: kan ik ooit weer vrijuit bewegen, als je kijkt hoe je erbij ligt", aldus Afellay, die zelfs twijfelde over het voortzetten van zijn loopbaan.
"Ik heb heel erg diep gezeten. Je bent als kleine jongen op voetbal gegaan omdat je het leuk vond. Het geeft zo'n onzeker gevoel en je weet niet waar je aan toe bent. Je weet niet hoe lang het gaat duren en je weet niet hoe de revalidatie zal gaan. Dan leef je lange tijd in onzekerheid. Dan kunnen mensen wel zeggen 'het komt allemaal wel goed', maar dat is altijd afwachten. Het gevoel toen ik weer op het trainingsveld stond, is onbeschrijfelijk."
"Voelde me erg machteloos"
Moeder Afellay speelde een cruciale rol en ze hield hem zowel letterlijk als figuurlijk op de been. "De steun van m'n moeder was in die fase cruciaal. Ze zei altijd 'positief blijven'. Hoe moeilijk het ook is. Ik kon helemaal niet voor mezelf zorgen. Als ik moest opstaan had ik hulp nodig. Zeven weken kon ik kon helemaal niks. Ze moest zich me zelfs helpen naar de wc te gaan. Dan voel je je erg machteloos."
Weinig werd er nog van Afellay vernomen en hij werd zelfs afgeschreven. "Men vergeet heel snel. Daar leer je gewoon mee leven en dat is ook onderdeel van je vak. De ene dag ben je een held, de andere dag kan je er niks van. Dus dat moet je in perspectief zien. Ze hebben heel veel geschreven, maar ik ben iemand die er alles aan doet om er bovenop te komen."
"Ben nooit meer fit geweest"
Er was weinig duidelijkheid over de stand van zaken bij Afellay. Regelmatig gingen er geruchten de ronde dat Afellay eerder zijn rentree zou maken. "Sinds het eerste moment dat ik geblesseerd raakte, ben ik nooit meer fit geweest. Vaak verschenen er verhalen dat ik fit was en weer geblesseerd raakte. Maar ik ben nooit fit geweest", bekent Afellay, die tot zijn eigen frustratie de medische staf van Schalke 04 een verkeerde diagnose zag stellen.
"Uiteindelijk ben ik naar Spanje gegaan en daar kwam alle schade aan het licht. Niet alleen een gescheurde pees in mijn bovenbeen. Ook schade aan m'n 'schietspier' en noem het maar op. Het was een zooitje in mijn been. Ik heb het er een tijd heel erg moeilijk mee gehad."
"Gras weer ruiken en voelen, heerlijk"
Het voordeel van de zwarte periode is dat Afellay veel nieuwe ervaringen heeft opgedaan en zijn levensles heeft gehad. "Dat je gezond mag zijn, dat is niet vanzelfsprekend. Dat heb ik er wel van opgestoken. Dat je blij mag zijn als je gezond bent en een bevoorrecht mens bent", meent de aanvaller.
"Ik geniet ervan dat ik elke dag met een glimlach kan opstaan en met een goed gevoel naar de training kan gaan. Het gras weer ruiken en voelen, in de kleedkamer dollen met je teamgenoten. En natuurlijk: het balletje. Na een heel moeilijke periode ben ik blij dat ik weer kan doen wat ik zo leuk vind. Voetballen."