Waddenzee nu officieel Werelderfgoed
De Waddenzee is sinds vandaag officieel Werelderfgoed. De internationale organisatie Unesco had dat vorig jaar al besloten, maar de bijbehorende oorkonde wordt pas vandaag overhandigd aan minister Gerda Verburg. Sinds een jaar zijn de Wadden dus al Werelderfgoed. Is iedereen daar blij mee?
Door verslaggever Rienk Kamer
Roelan Schroor, directeur VVV Terschelling "We zien hier nog geen grote groepen Japanners, hoor! Er is ook nog te weinig gebeurd met het predicaat Werelderfgoed. Het Waddengebied is erg uitgestrekt en iedereen heeft zo zijn opvattingen. Daardoor gebeurt er eigenlijk te weinig. Wat mij betreft maken we snel een mooie reclamecampagne in Nederland en de landen om ons heen. Dan kunnen we zeker profiteren van de status, maar nu merk ik er nog weinig van."
Hidde van Kersen, directeur Waddenvereniging "Wij zijn er natuurlijk heel blij mee en verwachten dat, als er meer mee wordt gedaan, de status van 'Werelderfgoed' meer toeristen naar de eilanden en de kust van Groningen en Friesland zal trekken. Dan zullen de lokale ondernemers zien dat het prachtige natuurgebied dat voor hun neus ligt, ze ook wat oplevert. Ik hoop dat onze belangen daardoor meer parallel gaan lopen."
Johan Rispens, garnalenvisser op de Waddenzee "Ik sta er niet negatief tegenover, maar we moeten natuurlijk wel economisch rendabel kunnen blijven werken. Ik weet niet wat voor regels wij opgelegd krijgen. Misschien biedt het ook wel kansen om je te onderscheiden. Garnalen uit het Werelderfgoed. Maar het belangrijkste is: leven en laten leven."
Sociaal geograaf Bart van der Aa, Rijksuniversiteit Groningen In 2005 onderzoekt Van der Aa 67 erfgoedlokaties in zes landen. Daaruit blijkt dat de status 'Werelderfgoed' geen garantie is voor een mooie toekomst. Landen kiezen zelf de sites die ze willen voordragen, waarvan het merendeel ook op de lijst komt. Hoewel daarna de bescherming van het erfgoed per land erg verschilt, blijft internationale steun vaak uit.
"Dat is de zwakheid van het verdrag. Ondanks de benoeming tot werelderfgoed is elk land zelf verantwoordelijk voor hoe het met de site omgaat. Zo blijft de bescherming sterk afhankelijk van lokale en nationale voorkeuren. En dus van willekeur."