Clegg scoort opnieuw goed in debat

Door correspondent Hieke Jippes

Negentig minuten, zesenzeventig regels en een zorgvuldig geselecteerd publiek van 150 vragenstellers in de zaal. Dat was het décor voor het tweede tv-debat tussen de leiders van de drie grootste politieke partijen in de Britse politiek.

Gordon Brown, David Cameron en het wonderkind Nick Clegg, die met zijn optreden een week geleden zijn partij van de Liberale-Democraten een stijging van tien procent in de peilingen bezorgde, kruisden vavavond de degens.

Aan de orde kwamen dit keer buitenlandse politiek en defensie: de band met Europa, de oorlog in Afghanistan en de toekomst van het Britse kernwapen. Maar er waren ook vragen over het politieke bestel zelf en over de integriteit van politici na het onkostenschandaal.

Geen van de politieke voormannen maakte opmerkelijke uitglijders en Nick Clegg scoorde opnieuw door zijn informele manier van optreden en zijn natuurlijke empathie met de vragenstellers in de zaal.

Wereldleiders

Zowel de Conservatieven als Labour hebben in het licht van de onverwachte populariteit van Cleggs partij hun strategie ten aanzien van de Liberale-Democraten moeten wijzigen. Gordon Brown poogde zich vooral te profileren als de internationale staatsman en strooide daartoe regelmatig de namen van wereldleiders als Merkel, Sarkozy en Obama door zijn betoog.

David Cameron, minder nerveus dan de eerste keer, probeerde vooral duidelijk te maken dat een stem voor de Conservatieven bovenal een nieuwe, frisse aanpak zou betekenen "na de rotzooi die Labour ons heeft nagelaten". In het geval van een coalitieregering - een optie die reëel dreigt - zou hij proberen "to make it work", al prefereert hij, net als Labour, alleenheerschappij.

Onder vuur

Clegg werd door beide leiders aangevallen over het feit dat hij het nut van de Britse kernwapens wil afwegen tegen een betere uitrusting voor het Britse leger. Cameron kwam onder vuur van Clegg en Brown inzake zijn opstelling ten aanzien van Europa: "samenwerken in Europa, maar niet geregeerd worden dóór Europa". Clegg en Brown vinden die opstelling irreëel en zien de Britse invloedssfeer in de wereld alleen lopen via Europa.