Wat is BHV?

België staat weer eens onder politieke hoogspanning. Er ligt oud zeer op tafel: de grenzen van het kiesdistrict Brussel-Halle-Vilvoorde.

De Vlamingen en de Franstaligen zijn al veertig jaar lang België bezig uit elkaar te trekken. Of, om het netjes te zeggen: in 1970 begon het proces om van België een confederatie te maken. Toen begonnen de zogeheten staatshervormingen, die Vlamingen en Franstaligen van tafel en bed moeten scheiden. Ze zijn nu bezig aan het laatste gedeelte van de boedelscheiding: de splitsing van kiesdistrict Brussel-Halle-Vilvoorde (BHV).

Wat is het probleem? Het kiesdistrict BHV is laatste stukje echte België. Elders moeten Walen op de Franstalige partijen stemmen en de Vlamingen op Nederlandstalige. Maar in het Nederlandstalige Halle en Vilvoorde kunnen Franstaligen op Franstalige kandidaten uit Brussel stemmen. Dat is oneerlijk, vinden veel Vlamingen, want het is Vlaams grondgebied. Het gaat dus heel plat gewoon om stemmen, wie mag er waar kiezers ronselen.

Er zijn ook meer ideologische motieven. Namelijk dat het land consequent moet worden opgedeeld, zo vinden de Vlamingen vooral.

Belangrijkste is natuurlijk de emotionele component. Als het kiesdistrict niet wordt gesplitst, zullen de Franstaligen in Vlaanderen zich nooit aanpassen, zo vrezen de Vlamingen. Als de Franstaligen, wonend in de Vlaamse gemeenten rond Brussel, gewoon op hun eigen Franstalige volksvertegenwoordigers mogen blijven stemmen, zullen ze nooit integreren en nooit Nederlands leren. De splitsing moet dus de Vlaamse identiteit beschermen.

Een oplossing voor BHV is politieke hogere wiskunde. Vele politici hebben er in het verleden hun tanden al op stukgebeten. BHV kan ook de huidige regering in een crisis storten. De regering Leterme II geldt niet als heel daadkrachtig.

Met of zonder BHV, hij zal toch wel vallen, zo zeggen critici. Maar willen de regeringspartijen dat nu ook? De vraag is veel meer, in hoeverre is het huidige Belgische samenlevingsmodel nog leefbaar?