Slaven New York krijgen herdenkingsplek

De slaven die onmisbaar waren in de groei van New York krijgen eindelijk erkenning in die stad. Vorige week werd er bij de slavenbegraafplaats midden op Manhattan een bezoekerscentrum geopend dat het leven en lijden van de vergeten inwoners in beeld brengt.

Hoewel we slavernij vooral kennen uit het Zuiden van de VS (dat tevergeefs een burgeroorlog voerde om het te behouden), was het ook in het Noorden lange tijd wijdverspreid. De Nederlanders introduceerden het op Manhattan en hun Nieuw-Amsterdam was zonder hen nooit zo succesvol geweest. Bovendien financierden bankiers uit het Noorden de katoenplantages in het Zuiden.

20.000 doden? Slaven en vrije zwarten mochten echter niet binnen de stadspoorten begraven worden. Daarom werden de zwarte inwoners van New York twee eeuwen lang buiten de palissade begraven, op een steenworp afstand van waar slaven verhandeld werden op Wall Street. Een kaart van 1755 toont nog de Negros Burial Ground vlak voordat die werd gesloten en in vergetelheid raakte.

In 1826 werd slavernij in de stad afgeschaft.

De begraafplaats werd in 1991 weer teruggevonden toen bij bouwwerkzaamheden botten naar boven kwamen. In totaal werden 419 skeletten opgegraven, maar de hele begraafplaats moet zich onder zes cityblocks uitspreiden. Mogelijk liggen er zelfs 20.000 mensen begraven.

Symbool Hoe slecht het leven was, blijkt uit de botten die werden opgegraven. De helft van de 419 skeletten was van kinderen. Veel waren ondervoed en vertoonden de sporen van zwaar werk. Slechts een enkeling kreeg grafgiften mee en die waren vaak schamel van aard.

In het bezoekerscentrum hangen foto's van de gevonden graven, met informatie over de gestorvenen. Namen zijn in ieder geval niet bekend, omdat er geen grafstenen werden geplaatst en grafregisters voor zwarten niet werden bijgehouden of verloren zijn gegaan.

Na onderzoek werden de beenderen herbegraven. Op een terrein ter grootte van twee voetbalvelden staan zeven cryptes met de botten en een groot zwart granieten gedenkteken voor de doden.

Het moet een symbool zijn voor alle doden. Er zijn namelijk geen plannen om de vele duizenden andere graven onder het financiële hart van de wereld op te graven.