Gewekt door onze schuddende bedden

Door Antal Roos vanuit Santiago.

De 22-jarige Nederlandse Antal Roos was in Santiago tijdens de aardbeving. Roos behaalde haar bachelor Geschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam, en heeft een jaar pauze genomen om de wereld te gaan bekijken. Ze is al zeven maanden backpackend onderweg.

"Mijn reis begon in Londen, waarna ik naar de VS ben gevlogen. Na een kort verblijf in Amerika ben ik doorgereisd naar Centraal Amerika, waar ik in aanraking kwam met orkaan Ida, het eerste geintje van moeder natuur. Mijn reis vervolgde zich naar Zuid-Amerika, waar ik precies een week geleden in een grote overstroming in Buenos Aires vast kwam te zitten. Geintje nummer twee. Vannacht sloeg het noodlot toe tijdens mijn verblijf in Santiago, Chili. Vannacht, rond 3.40 uur 's morgens werden ik en mijn kamergenoten gewekt door onze schuddende bedden. Even was er wat onduidelijkheid over wat er aan de hand was, maar al snel hadden we in de gaten dat het een aardbeving moest zijn.

We verzamelden ons, met de andere hostelgasten, in de deuropening van de overloop op de tweede verdieping, waar we ons vast moesten houden om ons evenwicht niet te verliezen. Na wat angstige seconden hield het trillen op en gingen we naar beneden om de schade op te nemen.

Niemand had zich bezeerd en het hostel was nog in prima staat. Er zaten slechts wat scheuren in de muur en er lag wat pleisterwerk van het plafond op de grond. Buiten was het een beetje onrustig, mensen renden over straat met zaklampen (de stroom was uitgevallen) en niet lang daarna begonnen de sirenes te loeien. Er was echter weinig wat wij konden doen, dus wij zochten onze bedden weer op. We werden nog een paar keer gewekt door naschokken, maar verder heb ik eigenlijk prima geslapen.

Peulenschil Vanochtend wilde ik m'n tas gaan pakken, want ik zou vanavond op het vliegtuig stappen naar Auckland, Nieuw Zeeland. Al binnen tien minuten kwam ik erachter dat het vliegveld gesloten was en dat mijn vlucht zeer waarschijnlijk gecancelled zou worden. Ook bleek al snel dat de longdistance bussen ook niet reden en dat de metro gesloten was.

Toen besloot ik maar de straat op te gaan om eens polshoogte te gaan nemen. Ik had wat beelden gezien op tv van ingestorte gebouwen die ik gisteren nog gezien had, waaronder het Museum voor moderne kunst in Bellas Artes. Onderweg kwam ik al snel meer beschadigde gebouwen tegen. In elke straat lagen er wel bakstenen op straat, of stukken glas. Eén huis, een paar blokken bij mijn hostel vandaan, was volledig ingestort. Ik was vooral verbaasd, want ondanks de schrik van vannacht leek het allemaal niet zo heel ernstig te zijn hier in Santiago.

Natuurlijk is het ook een peulenschil in vergelijking met Concepción, maar toch vond ik de schade nog redelijk omvangrijk. Verder waren vrijwel alle winkels gesloten, net als de kantoren van de vluchtmaatschappijen, waar groepen mensen zich voor de deur verzameld hadden. Ik besloot weer terug te gaan richting mijn hostel.

Toen ik weer terug was in het hostel werden we nog een keer verrast door een kleine naschok, weer even schrikken, maar gelukkig niks aan de hand. Vanaf dat moment ben ik eigenlijk fulltime bezig geweest op m'n laptop, met foto's uploaden en verslag uitbrengen op Twitter. En natuurlijk moest ik even m'n moeder bellen."