Met heroïsche EK-zege deelt Pieterse tik uit in 'mentale strijd' naar Spelen
Klappertandend en rillend van de kou stond Puck Pieterse voor de camera haar verhaal te doen over haar tweede Europese mountainbiketitel op rij. "Het was na de koers wel moeilijk om op te warmen", vertelt de 22-jarige Amersfoortse een dag later. "Maar een warm bad kan veel goedmaken."
Regen, mist en natte sneeuw bij een temperatuur van een graad of drie teisterden de rensters op het zware en modderige EK-parcours in Roemenië. Het maakte de zege van Pieterse wel heroïsch: opdoemend uit de mist - pas enkele meters voor de finish was ze herkenbaar in beeld - gooide ze haar armen de lucht in.
"Heel tof natuurlijk", omschrijft de jarige Pieterse het winnen van de Europese kampioenschappen. "En dan in dit soort omstandigheden. Het was super-superkoud. Vooral de laatste twee ronden werd het wel koud."
De kou en de regen waren volgens Pieterse zelf haar grootste tegenstander geweest bij de EK, maar dat ze daarnaast óók wereldkampioene Pauline Ferrand-Prévot versloeg, was minstens net zo knap. Ze kwam terug van een achterstand en liet de 32-jarige Française even later achter zich.
Ferrand-Prévot, die zondag tegen het einde van de race bevangen raakte door de kou en de finish niet haalde, geldt namelijk als absolute topfavoriet voor olympisch goud komende zomer in Parijs.
Vorm is goed
Haar zege toont volgens Pieterse aan dat het met de vorm wel goed zit in aanloop naar de Olympische Spelen van Parijs, waar ze komende zomer de eerste Nederlandse mountainbikester kan worden die een olympische medaille verovert. "De basis is gewoon goed. Vanaf daar kan ik wel weer verder gaan bouwen, hoop ik."
"Het zal ook een mentale strijd worden met die andere dames. Om dan hier te laten zien dat ik van een achterstand terugkom, doorrijd én wegrijd, dat is voor de rest natuurlijk niet fijn om te zien."
Rugnummer één
Bij de finish haalde Pieterse ook nog iets tevoorschijn om te laten zien. Het leek op een briefje, maar vanwege de mist was niet te zien wat erop stond. "Dat was mijn rugnummer", verklaart Pieterse vanuit de bus richting het vliegveld van Boekarest, waarvandaan ze zal terugvliegen naar Nederland.
"Ik had nummer één. Ik had hem mooi schoongemaakt en van mijn rug getrokken, maar door de mist was het niet te zien, helaas."